وفات حضرت زینب (سلام الله علیها)
حضرت زينب کبري (سلام الله علیها) دختر حضرت على بن ابيطالب (علیه السلام) و حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها) است.
وی زندگى شيرينش را در كنار پدر و مادر و جد بزرگوارش نبى گرامى اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) و برادرانش امام حسن ( علیه السلام) و امام حسين (علیه السلام) آغاز كرد.
زندگى پررنج و مشقت حضرت زينب (سلام الله علیها) پس از پنج سالگى ـ مقارن با رحلت پيامبر اكرم (صلی الله علیه و آله و سلم) ـ آغاز شد و در فاصله اى بسيار كوتاه، پس از ایشان، وى شاهد مادرى بود كه در بين در و ديوار فرياد مى زد: اى فضه، مرا درياب!
در این هنگام، هزاران غم، يكى پس از ديگرى، ميهمان قلب كوچك دختر زهرا شد.
ناراحتى غصب خلافت پدر، بردن على بن ابيطالب (علیه السلام) به اجبار و با پاى برهنه به مسجد، تازيانه هايى كه بر بازوى مادر مى نشست و سرانجام موج سنگين رحلت زهراى مرضيه كمر زينب را شكست.
گويى زينب، از همان آغاز راه، در برابر طوفان تازيانه ی غم ها قرار مى گيرد تا روزى بتواند همه ی غم و رنج هستى را بر دوش كشد!
غـم و رنـجـى كه پدر در كوفه از آن خبر داده است: روزى زينب در كلاس تفسيرش براى بانوان، سوره كهيعص را تفسير مى كردند.
حضرت على (علیه السلام) وارد شدند و از دخترشان پرسيدند: كهيعص را تفسير مى كنی؟!
زينب عرض كرد: آرى.
حضرت فرمودند: اى نور ديده! اين حروف، رمـزى است در مصيبت وارده بر شما عترت پيغمبر و شايد فرموده باشد:
"كاف"، رمز كربلاست؛
"هاء"، اشاره به هلاكت عترت دارد؛
"ياء"، يعنى يزيد، آن كه بر حسين ستم مى كند؛
"عين"، كنايه از عطش ابى عبداللّه است؛ و "صاد" اشاره به صبر دارد.
زينب در زير تازيانه روزگار آبديده مى شود تا پيام رسان عاشورا باشد.
از هـمـيـن رو، زمانى كه پسرعمويش، عبداللّه بن جعفر، به خواستگاري وی مى آيد، شرط مى كند: در رفتن به خانه ی برادرم (امام حسین (علیه السلام)) آزاد باشم و هر گاه او به مسافرت رفت، من نيز بايد با او بروم!
مصيبت شهادت اميرمؤمنان حضرت على (علیه السلام) و امام حسن مجتبى (علیه السلام)، زينب را آبديده تر مى كند.
آن گاه زمان هجرت فرا مى رسد و در سال 60هجرى قمری، به همراه برادرش امام حسين (علیه السلام)، از مدينه به مكه و از آن جا به طرف كربلا حركت مى كند.
كربلا صحنه ی شهادت برادران و برادرزادگان زينب و منظره ی غم انگیز به خون نشستن محمد و عون، دو رزمنده ی قهرمان و شجاعى است كه در دامان زينب پرورش يافته اند.
زيـنـب، نـاظر اين صحنه هاست و همه ی اينها از زينب - دختر على (علیه السلام)، شيرزنى مى سازد كه از عصر عاشورا، قافله سالار كاروان اسيران آزاديبخش مى شود.
حضرت زينب (سلام الله عليها)، شيرزن دشت كربلا سرانجام پس از عمري دفاع از طريق حق ولايت و امامت در 15 رجب سال 63 هجرى قمرى در ضمن سفرى كه به همراه همسر گراميشان عبداللّه بن جعفر به شام رفته بودند، وفات يافتند و بدن مطهر آن بانوى بزرگوار در همان جا دفن گرديد.
.gif){kind=small}
.gif){kind=small}
